Projekt finansowany przez Islandię, Liechtenstein i Norwegię z Funduszy EOG w ramach Programu Aktywni Obywatele – Fundusz Regionalny

  • Obraz 4
  • Obraz 5
  • Obraz 1
  • Obraz 2

Używanie języka inkluzywnego powoduje, że wszyscy czujemy się równi, że nikt nie jest wykluczony, że nikt nie jest „poza”. Taka idea przyświecała podczas spotkania szkoleniowego w Centrum Wsparcia Dziecka Niepełnosprawnego i Rodziny w Bukownie.
Język równościowy tzw. język włączający ma za zadanie podkreślenia obecności w społeczeństwie różnych grup osób. Stosowanie języka równościowego prowadzi do zauważenia oraz traktowania ludzi w sposób inkluzywny, bez uprzedzeń i stereotypów.
Jedną z zasad języka równościowego jest używanie feminatyw, czyli żeńskich form opisujących zajmowane stanowisko czy funkcję np.: prezeska, specjalistka, nauczycielka, profesorka terapeutka, rzeczniczka, posłanka czy gościni. Zasadę ta stosuje nie stosuje się kiedy dana osoba sobie tego nie
życzy lub wskaże, że nie definiuje się jako kobieta.
Kolejnym aspektem poprawnego nazewnictwa jest podkreślanie indywidualności a nie stanu fizycznego. Jeśli mówimy o osobach z niepełnosprawnościami używamy zwrotu np. „osoba z niepełnosprawnością ruchową, osoba z niepełnosprawnością intelektualną” a nie osoba
niepełnosprawna, niepełnosprawny czy w skrajnych przypadkach kaleka. Mówiąc o osobach z niepełnosprawnościami unikać należy zwrotu „cierpiąca na…” zamiast tego używać powinniśmy takich zwrotów jak:
- osoba z doświadczeniem zaburzeń zdrowia psychicznego,
- osoba w kryzysie psychicznym,
- osoba z autyzmem,
- osoba z epilepsją,
- osoba poruszająca się na wózku inwalidzkim.
Kolejnym znaczącym elementem wynikającym z języka inkluzywnego jest unikanie określeń stereotypowych związanych z wiekiem, pochodzeniem, miejscem zamieszkania czy jego brakiem oraz orientacją seksualną czy zainteresowaniami. Dobrymi praktykami w tym zakresie mogą być takie sformułowania jak:
- senior/seniorka,
-LGBT+,
-migrant/migrantka,
-osoba w kryzysie bezdomności,
-osoby uchodźcze.
Używanie języka inkluzywnego w sposób naturalny prowadzi do szacunku wobec drugiego człowieka, oraz poszanowania jego godności, niezależności i indywidualności. Stosowanie języka inkluzywnego jest również oznaką empatii rozmówcy, jego dojrzałością i troską o drugiego człowieka.